Πριν από πολλές, πολλές μέρες, ένας κύριος καλοντυμένος, κοίταζε με τρόμο από την ακριβή του πολυθρόνα, ένα μάτσο ανθρώπους να παρατάνε το όνειρο της μικροαστικής ζωής για να κυνηγήσουν το όραμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Έσφιξε τη γροθιά του και άρχισε αμέσως να δίνει εντολές. Διέταξε την ασφάλεια να υπενθυμίσει στους επί χρόνια διεφθαρμένους υπηκόους του ότι διαθέτει τα ανάλογα αποδεικτικά και τους υπενθύμισε ότι αν φύγει αυτός, φεύγουν όλοι. Μετά έκατσε πάλι ήρεμος στην καρέκλα του και παρακολούθησε τα δελτία ειδήσεων να μεταδίδουν χωρίς ντροπή το κανονικό τους πρόγραμμα και τις εφημερίδες να αποκρύπτουν τη μικρή εξέγερση.
Συνέβη όμως κάτι ανυπολόγιστο! Μέσω διαδικτύου οι φωνές ακούγονταν πιο δυνατά και έντονα από ποτέ. Ο κόσμος δεν παρακαλούσε... απαιτούσε με κάθε μέσο, κάθε τρόπο και -ακόμα χειρότερα- διεκδικούσε την απαλλαγή του από το σάπιο καθεστώς.
Στο σημείο αυτό οι γνωστοί μας άγνωστοι υπερ-κρατικοί ασφαλίτες ξεχύθηκαν καταπάνω στο λαό σκότωσαν αρκετούς και εκφόβισαν χιλιάδες. Ο φόβος όμως, έγινε σύνθημα και οι νεκροί, μάρτυρες μια απόφασης:
Δε θα φύγει κανείς και αν χρειαστεί, θα πέσουμε όλοι!
Ο καλοντυμένος κύριος διέταξε να επέλθει το χάος. Απέσυρε τα κρανοφόρα ρομπότ και περίμενε τον ίδιο τον κόσμο να τα ζητήσει πάλι πίσω. Και σε αυτό το σημείο συνέβη κάτι ακόμα πιο τραγικό. Ο κόσμος δεν ήταν το ίδιο διεφθαρμένος με αυτούς και περιφρούρησε ο ίδιος τα σπίτια και την μικρή του περιουσία. Πολλοί μάλιστα αναγνώριζαν ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά ελάχιστες απώλειες μπροστά στον κοινό αγώνα. Το πείσμα τους μεγάλωσε όταν οι συλλήψεις τους αποκάλυπταν τους γνωστούς απρόσωπους ασφαλίτες ως φορείς του παρακρατικού χάους.
Πριν από πολλές πολλές μέρες, ένας λαός δημιούργησε έναν μύθο τον οποίο θα έχω να αφηγούμαι σε αυτούς που αρνούνται την "ηθική" πορεία της ανθρωπότητας μπροστά στη στάσιμη διαφθορά που τους περικυκλώνει.
Δεν θα μιλήσω για το τέλος, γιατί η Αρχή του μύθου είναι αυτή που έχει σημασία. Η Αρχή, είναι η απόφαση που θα πρέπει να πάρουμε. Καταρχήν για το τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας, και εν συνεχεία για το πως θα το κατακτήσουμε και τι είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε για αυτό.
Το νόμισμα πάντα έχει δύο πλευρές, η εξαργύρωσή του όμως απαιτεί και τις δυο πλευρές του ενωμένες.
Έσφιξε τη γροθιά του και άρχισε αμέσως να δίνει εντολές. Διέταξε την ασφάλεια να υπενθυμίσει στους επί χρόνια διεφθαρμένους υπηκόους του ότι διαθέτει τα ανάλογα αποδεικτικά και τους υπενθύμισε ότι αν φύγει αυτός, φεύγουν όλοι. Μετά έκατσε πάλι ήρεμος στην καρέκλα του και παρακολούθησε τα δελτία ειδήσεων να μεταδίδουν χωρίς ντροπή το κανονικό τους πρόγραμμα και τις εφημερίδες να αποκρύπτουν τη μικρή εξέγερση.
Συνέβη όμως κάτι ανυπολόγιστο! Μέσω διαδικτύου οι φωνές ακούγονταν πιο δυνατά και έντονα από ποτέ. Ο κόσμος δεν παρακαλούσε... απαιτούσε με κάθε μέσο, κάθε τρόπο και -ακόμα χειρότερα- διεκδικούσε την απαλλαγή του από το σάπιο καθεστώς.
Στο σημείο αυτό οι γνωστοί μας άγνωστοι υπερ-κρατικοί ασφαλίτες ξεχύθηκαν καταπάνω στο λαό σκότωσαν αρκετούς και εκφόβισαν χιλιάδες. Ο φόβος όμως, έγινε σύνθημα και οι νεκροί, μάρτυρες μια απόφασης:
Δε θα φύγει κανείς και αν χρειαστεί, θα πέσουμε όλοι!
Ο καλοντυμένος κύριος διέταξε να επέλθει το χάος. Απέσυρε τα κρανοφόρα ρομπότ και περίμενε τον ίδιο τον κόσμο να τα ζητήσει πάλι πίσω. Και σε αυτό το σημείο συνέβη κάτι ακόμα πιο τραγικό. Ο κόσμος δεν ήταν το ίδιο διεφθαρμένος με αυτούς και περιφρούρησε ο ίδιος τα σπίτια και την μικρή του περιουσία. Πολλοί μάλιστα αναγνώριζαν ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά ελάχιστες απώλειες μπροστά στον κοινό αγώνα. Το πείσμα τους μεγάλωσε όταν οι συλλήψεις τους αποκάλυπταν τους γνωστούς απρόσωπους ασφαλίτες ως φορείς του παρακρατικού χάους.
Πριν από πολλές πολλές μέρες, ένας λαός δημιούργησε έναν μύθο τον οποίο θα έχω να αφηγούμαι σε αυτούς που αρνούνται την "ηθική" πορεία της ανθρωπότητας μπροστά στη στάσιμη διαφθορά που τους περικυκλώνει.
Δεν θα μιλήσω για το τέλος, γιατί η Αρχή του μύθου είναι αυτή που έχει σημασία. Η Αρχή, είναι η απόφαση που θα πρέπει να πάρουμε. Καταρχήν για το τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας, και εν συνεχεία για το πως θα το κατακτήσουμε και τι είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε για αυτό.
Το νόμισμα πάντα έχει δύο πλευρές, η εξαργύρωσή του όμως απαιτεί και τις δυο πλευρές του ενωμένες.
Με πολλή αυταπάτη
Αθανασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου