Πολλούς αιώνες πριν, αν κάποιος περπατούσε στην αρχαία αγορά των Αθηναίων, μπορεί - αν ήταν πολύ τυχερός- να άκουγε κάποιον από τους περίφημους λόγους του Περικλή και των άλλων δημαγωγών. Αναπόσπαστο μέρος των λόγων που έπονταν μετά από πολεμικές αναμετρήσεις ήταν και η παραμυθία (=παρηγοριά) στους συγγενείς των νεκρών.
Οι νεκροί τότε δικαιώνονταν και περνούσαν στη σφαίρα της Αθανασίας. Οι υπόλοιποι και ίσως πραγματικά άτυχοι, νουθετούνταν και δέχονταν συμβουλές ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Σήμερα, από την άλλη πλευρά, δε χρειάζεται να κάνεις τον κόπο να κατέβεις στην αγορά, τους έχεις ήδη όλους στο σπίτι σου! Η τηλεόραση αφοδεύει καθημερινώς χιλιάδες παράσιτα που θαμπώνουν τα μάτια και λοβοτομούν τη λογική μας. Η παραμυθία μετατράπηκε σε παραμύθια και οι παραμυθάδες μας, δεν είναι παρά καλοκουρδισμένες μαριονέτες που πρωταγωνιστούν σε ένα ατελείωτο θέατρο του παραλόγου.
Σήμερα, οι νεκροί δεν είναι πια ήρωες. Είναι υλικό προαποφασισμένης χρήσης και κατάχρησης από τους καναλάρχες. Ο Αλέξης έρχεται συχνά στα χείλη των δολοφόνων του κοροϊδευτικά καθώς αυτοί επιτίθενται χωρίς ντροπή στα επόμενα θύματά τους. Το όνομα του, μπερδεύεται με τις βρισιές τους και ακόμα χειρότερα, με τις βρώμικες πράξεις τους.
Τον Έβερτ τον έθαψαν δημοσία δαπάνη... Ο tempora o mores!! Διάλεξε στρατόπεδο φίλε μου. Ποιος θα γίνει χορηγός στη δική σου κηδεία;
Με πολλή αυταπάτη
Αθανασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου