Στερημένοι από όνειρα και ανάγκες, ξυπνούν απλώς για να ξυπνήσουν, δουλεύουν απλώς για να δουλέψουν, αγαπούν απλώς για να αγαπήσουν λες και θα καταστραφούν αν αλλάξει η αλληλουχία. Παρακαλώ τα σύννεφα να ξεπλύνουν τις αμαρτίες που κάθισαν στα παγκάκια, στη βουλή, στο δρόμο και στα όνειρά μας.
Μα ο ιός της συνήθειας έχει μολύνει τα πάντα. Μάθαμε να επιβιώνουμε μαζί του και φτιάξαμε αντισώματα για την ελπίδα παίρνοντας το φόβο σαν χάπι, τρεις φορές τη μέρα σε κάθε δελτίο ειδήσεων. Στα δικά τους ανοιγμένα παράθυρα, η ενημέρωση μεταμορφώνεται και γίνεται κατεύθυνση και επιβολή.
Η βία κρίνεται απαραίτητη όταν προέρχεται από την εξουσία και ο σκοπός τους αγιάζει τα μέσα. Όταν προέρχεται από τους αμυνόμενους, πρόκειται για καταστροφική μανία ανεγκέφαλων που θα έπρεπε ήρεμα να διαδηλώνουν στο πεζοδρόμιο για να μην ενοχλούν τους τουρίστες και τα αυτοκίνητα και μετά να πηγαίνουν σπίτια τους φρόνιμα, αφού τους άφησαν να επιδείξουν το δικό τους... φρόνημα.
Σε ποιόν από όλους μας αρκεί αυτό; Ως πότε θα πιστεύουμε ότι ζούμε με ελευθερία; Η εκνευριστική αλήθεια για όσους "ενοχλούν" πραγματικά, είναι ότι τους σωπαίνουν με απαξίωση, παραποίηση και αλητεία.
http://www.youtube.com/watch?v=smwhz386x_U&feature=player_embedded
Με πολλή αυταπάτη,
Αθανασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου